Εξυσα το σημαδι στον ωμο μου και συνεχισα. Το πρωτο γραμμα μου το εβαλε ο Βαλόντια επανω-επανω απο τον παλιο μου κηδεμονα. Αλλο ταξιδι στα παλια αυτο. "ελα..να σε δουμε.. ξεκουραση..θαλασσα".

    Ισως εχει δικιο. Εμεινα μαζι τους τα χρονια στο Βορρα αλλα απο οταν ηρθαν μαζι μου νοτια δεν ξαναπηγα να τους δω. Πως να αναγκασεις ενα σκυλο σαν εμενα να μπει σε σαλονια και να κατσει σε μαξιλαρια...

    Να λοιπον και ενα γραμμα απο την κορη μου..Ιδια εγω. Ατιθαση. Ιππασια,βραβεια,μουσικες. Και πουθενα αντρες . Ανυπάκουη, ανεξαρτητη. Αλλα οργανωμενη. Εγω ειμαι μια παλια παντοφλα και αυτη ενα χειρουργειο σε συγκριση. Της υποσχεθηκα να δει το Επανω Γυμναστηριο αλλα.. να δω πως θα κοψω τα σχολια. Η τα χερια μερικων. Ας ειναι. Ας το μαθει και αυτο. Καιρος ειναι.

    Τιναχτηκα σα να με χτυπησε αστραπη. Το αλλο γραμμα ειχε τη βουλα των Δολοφονων της Κατω Πολης. Με εκνευριζουν. Κι αλλες απειλες λοιπον. Αυτο θα το σημειωσω. Καποιος τους εχει στριμωξει και τα ριχνουν σε μενα. Ας το βαλω προτεραιοτητα λοιπον.

- Βαλοντια!

Ηρθε τρεχοντας.

- Ναι ξερω Εξαρχε. Μιλησα με το θυρωρο του Μεγαλου. Αποψε κιολας μπορουμε να παμε απο'κει αν θελεις. Στο λιμανι.

Οταν ειναι για δουλεια αμεσως ξαναγινεται στρατιωτης και χανει πληθυντικους και αηδιες.

- Εχεις καμια παλια διμοιρια για εξοδο;

- Θα ετοιμασω. Λες να θελουν στριμωγμα;

- Ισως αλλα εγω θελω να κοιμηθω ζωντανος και να ξυπνησω παρομοιως.

- Θα παρω την 3η. Τους ειχες στη  ναυαρχιδα.

- Ναι. Μπασταρδοι αλλα ξυπνιοι. Θελω βρωμομουτρα μαζι μου. Ετοιμασε τους. Μετα το βραδυνο. Παρε και το σχεδιο αυτο. Βαλε τρεις στο μαγειρειο. Ειναι η πισω εξοδος τους.

Χλωμιασε..

-Πως το ξερετε;

- Βαλοντια... Μαγειρειο. Με μια γρια κουφη. ΔΙΠΛΑ στο σπιτι του Μεγαλου. Δε σου λεει τιτποτα; Να μην ειναι και η μανα του  η ιδια. Αμα εχει αυτο το πραγμα μανα.

Ε χαμογελασε. Σπασμενο σαγονι. Τη μια φορα απο μενα. Πινει πολυ και ειναι και βαρυς να  τον κουβαλησεις.

- Ησουν στρατηγος πριν γεννηθεις.

- Δεν ειμαι. Ξεχνα το. Ηταν αλλος και δε θυμασαι καλα.

- Ναι.. Ηταν αλλος. Με συγχωρειτε.

    Γέμισα το ποτηρι με κρασι και συνεχισα. Πολυ ησυχια στα συνορα. Τοση αγαπη πια μεταξυ μας. Ας ειναι. Καποτε δεν εβλεπες γερο. Δε ζουσε τιποτα πανω απο τα 40 του. Τωρα εχουμε μια ελπιδα. Αλλα η απραξια γενναει μπελαδες.

Ειμαστε ζωα και μαλιστα ανημερα. Δε μας αρεσει το ταϊσμα. Πρεπει να σκοτωσουμε για να φαμε και για να ευχαριστηθούμε. Που και που καποιος πεταγεται και μιλαει για αγαπες. Μετα ανοιγει τραπεζα η τον τρωνε οι καννιβαλοι.