Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Ο ηλιος εριχνε τη σκια μπροστα μου και ο θαλασσινος αερας εκοβε τη ζεστη. Ακουσα το τρεξιμο στη στεγη πανω δεξια και σηκωσα το βλεμμα πριν σηκωσει τη βαλλιστρα του.  Κυλιστηκα με τη "μανα" στο χωμα και την εχωσα κατω απο την αμαξα. Ο δεκανεας ορμηξε με την ασπιδα μπροστα μου αλλα ημουν ηδη πεντε βηματα απο το σπιτι.
Το πρωτο βελος επεσε πισω μου και μετα ακουσα κεραμμιδια να πεφτουν πισω μου.
Παει να ξεφυγει.
Σκαλες.
Πανω.
Παραθυρο.
Μεσα.
Σπασμενα κεραμμυδια και βρισια κατω δεξια στον κηπο.
Σπαθι και μανδυας τυλιγμενος στο χερι.
Πηδαω.
Με κοιταει τρεμοντας και οπλιζει.
Δεξι χτυπημα στο χερι.
Ουρλιαχτο και στιλετο με το δεξι.
Σκυβω και χτυπαω αριστερα πανω.
Κουνηθηκε και πηρε ολο το χτυπημα κατω απο το σαγονι αντι για τον ωμο. Πνιγηκε στο αιμα του.
Κριμα. Μια-δυο ερωτησεις δε βλαπτανε.
Μπηκε η δεξια ενεδρα και οι αλλοι τρεχουν στη στεγη.
- Εξαρχε;
Σηκωνω και τα 2 χερια. Ολα καλα.
- Καθαρειστε. Ανεβειτε, ψαξτε. Δεκανεα;
- Διαταγες.
- Αυτο εδω δεν εγινε ποτε.
- Διαταγες.
Η "μανα" τιναζοταν σαν 6χρονο παιδακι απο τη σκονη.
- Εισαι καλα παιδι μου; Σχεδον χαμογελαει κοιτωντας με.
- Εγω ναι. Με συγχωρεις για τη γυμναστικη.
- Να'σαι παντα τοσο καλα παιδι μου.
- Δεσποινις σας τρομαξαμε.
- Ειμαι καλα. Θα κρατησω φρουρα στα καραβια μου.
- Καλα θα ειναι. Ας ανεβουμε λοιπον πανω. Ενας τοιχος παραπανω αναμεσα σε μας και ανθρωπους που κανουν λαθη δεν πειραζει. 
    Ανεβηκαμε το στριφογυριστο δρομο του Μεσα Κηπου με το μυαλο ο καθενας σε αλλους τοπους και ανθρωπους. Εκτιμαω αυτες τις μικρες σιωπες και τους ανθρωπους που με αφηνουν να χαθω ετσι η να διαλογιστω σε στιγμες που απλως μηχανικα εκτελεις απλες λειτουργιες.
Δυο διμοιριες μας περιμεναν στην Επανω Πυλη και οι Λοχιες ειχαν ειλικρινες ανησυχο βλεμμα.
Με ειδαν και χαλαρωσαν. Τους εχω ξεθαψει εναν εναν απο χαντακια, χαρακωματα, πολιορκητικες μηχανες. Δοκιμασμενοι και αφοσιωμενοι. Ξερουν πως και εγω δε θα δωσω λιγοτερα. 
    Στην ωρα του αιματος και της τυφλης οργης δεν υπαρχουν αξιωματα. Μονο μια πλατη να ακουμπησεις και να συνεχισεις να πολεμας. Και σε αυτες τις πλατες εχω ακουμπησει περισσοτερες φορες απο οσο θελω να θυμαμαι.
- Ηρεμησε. Θα βρεις ακρη. Ειχες καμια προειδοποιηση για κατι τετοιο;
Παντα μανα. Εστω και δευτερη.
- Ναι, θα βρω άκρη. Ειναι πολυ παραξενο. Ειχαμε ησυχια τρια χρονια. Δε ξερω τι τους ξεσηκωσε και θα μαθαινα αποψε. Λαθος ωρα ηρθατε. Η οχι λαθος. Θα δουμε
- Μιλησε με την Ξενια. Εχει σοβαρα νεα να σου πει. Και πραγματα που δεν ξερεις για την πολη σου. Γι'αυτο ηρθαμε. Με ενα γραμμα δε θα τα ακουγες ολα. Αν το διαβαζες καν. Καλα καλα δεν διαβασες το γραμμα του Βικτωρα για να δεις οτι ερχομαι.
- Αποψε θα μιλησουμε.
- Τωρα να μιλησετε. Πρεπει να ξερεις πριν πας.
- Ενταξει.
Γυρισα να δω τον Βαλόντια. Φωναξα το Μαριο.
- Αλλαξτε τις σκοπιες. Βαλε τις κρυφες και απο τεσσερεις φρουρους στις πυλες. Μην κοψεις εξοδους και αδειες αν γινεται, αλλα θελω καθε δεκα μετρα και παρουσια μεσα στους διαδρομους.
- Διαταγες. Δε θα υπαρξει θεμα. Εχω και εθελοντες. Σκουριασαν τα παιδια. Θελουν λιγο τεντωμα και αδρεναλινη (θα κανω και εφοδους αποψε).
- Καλως. Αλλαγη στους σταβλους ολες τις τροφες. Ελεγχο στα τροφιμα που αγορασαμε μεχρι και ενα μηνα πισω.
- Διαταγες. Τρεχω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου