Ο έλεγχος στην έφοδο ήταν απλός. Τους ανάγκασα να κρύψουν μαχαίρια πανω τους και δώσαμε τα συνθηματικά για μάχη στα τυφλά. Και όποιος πιστεύει πως στη μαχη σώμα με σώμα προλαβαίνεις να δεις ποιον χτυπάς μάλλον μας κάνει πλάκα ή μπήκε σε λαθος συζήτηση. Όλα τα όπλα και οι πανοπλίες τυλίχτηκαν με ελαφριά πανιά για να μην πάμε σαν μεθυσμένη θρακιώτικη ορχήστρα στην ίδια μας την κηδεία και ξεκινήσαμε προς την Κάτω πόλη.

    Δε μπορώ να πω ότι είχε νέκρα αλλα η ησυχία θύμιζε λίγο κουφόβραση πριν την μπόρα. Μια ταβέρνα είδα ανοιχτή αλλα και εκει τα μαζευαν σιγα-σιγα.Μπροστά από το σπιτι είχε πλατεία καθότι για καιρο το ισόγειο και το υπόγειο του σπιτιού ήταν εμπορικη αποθηκη.Τρεις δρομοι καταληγουν στην πλατεια και αναγκαστικα επρεπε να αφησω απο 10 αντρες σε καθε σταυροδρομι. Θα εμπαινα μεσα με 15 αντρες και 2 αξιωματικούς. Ουτε πολλοι αλλα σιγουρα οχι λιγοι. Να μην μας τσακωσουν και σαν τα ψαρια στο πεζοβολο.

    Στην πορτα ηταν δυο λεβεντες και ηρεμα τους πλησιασα και ζητησα να ειδοποιησουν πως μπαινουμε να μιλησουμε στο αφεντικο.Δεν ηταν νυχτα ακομα αλλα δεν αργουσε. Ο ενας εφυγε μεσα και ο αλλος πηγε να χτυπησει το καμπανακι. Το χερι του σταματησε σε μια ακονισμενη λεπιδα που του εκανε νοημα "οχι μην το ξυπνας, αστο να κοιμαται". Μολις αντιληφθηκα οτι μεσα αναβουν υπερβολικα πολλες λαμπες και πολλα παπουτσια βιαζονται να βρουνε ποδια, με ενα νοημα τον μαζεψανε και εφυγε δεμενος πανω απο ενα τοιχο.

    Ανοιξαμε και πιασαμε τοιχο μακρια απο μπαλκονια και παραξενες οπες στον τοιχο. Δεν εχω δει κανεναν να γλυτωνει απο καυτο λαδι ή ακομα χειροτερα πισσα.

    Η μπροστινη πορτα ηταν αρκετη φαρδια για να βαλεις ενα μικρο καρο μεσα και μαλλον απο καιρο επρεπε να ειχε μικρύνει. Μεσα ειδα ενα τεραστιο χωλ με ξυλινα μπαλκονια τριγυρω. Μια χαρα για φακα ηλίθιων ηρώων.

-Σπαμε παραθυρα και μπαίνετε κανοντας σαματα, αν εχουμε ιστοριες εδω.

    Ειναι λιγο τρελλο αλλα ενιωθα ελαφρυς σαν πουπουλο και το σπαθι στο χερι μου ειχε κολλησει σαν να ριζωνε μεσα στην παλαμη. Οχι καποια πραγματα δε θα ξεχαστουν ποτε.

Βγηκε ο λογιστης του. Πειρατης ολη του τη ζωη και ουτε το εκρυβε καλα-καλα:

- Τι συμβαινει; Ειναι αναγκη τετοια ωρα να εχουμε επισκεψεις;

- Τσιρακι πες του να κατεβει γιατι θα ανεβω εγω με το τομαρι σου επανω.

- Θα σε αγγιξει ποτε ο πολιτισμος Εξαρχε;

- Και το σπαθι μου ειναι πολιτισμικη εξελιξη. Θελεις να σε αγγιξω και να το νιωσεις να προοδευει μεσα στο μυαλο σου;