Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Πέταξα τα ρούχα και εκείνη τη στιγμή μπήκε η μικρή απο την έρημο της Ανατολής να με βοηθήσει με την πανοπλία.
Αλλοι άνθρωποι. Όλο σιωπή και χαμογελο. Ποτε γελιο. Ποτε σχολια. Θα την δωσω στον μικρο του Βαλόντια. Κοιτιούνται με τις ώρες σα τη μυγα με το λουκουμι.
- Φερε τη μπρούτζιν... α.. Ευχαριστω.
Την ειχε βαλει διπλα στο κρεββατι. Πως διαολο.. 30 κιλα μεταλλο και πετσι.. Τι να πεις.
Μπηκα στο μπανιο . Με 2 κουβαδες εφυγε η σκονη και η νυστα. Ετοιμα και τα πανια με το λαδι. Αυτη η μικρη μπορει να κανει τον αντρα της απο μαναβη βασιλια..

Κοκκινο μανδυα μαλλον.

- Επιστατης! Μαριε!
- Διαταγες (χλωμιασε, μαλλον σπιτι του εγραφε παλι μπας και γυρισει η στριγγλα με τα παιδακια)
- Αμαξα και πες στην 3η Διμοιρια να ερθει στην Πανω Πυλη.
- Εκπληξη στρατ..Εξαρχε! γελαει.. τοση πικρα και ακομα γελαει.
Αλλα αμα εχεις δει τα κιτρινα δοντια του Θανατου να κοβουν κομματια απο τη ζωη σου ολα μετα ειναι χαρουμενα.
- Αντε να δουμε ποια μου κουβαληθηκε. Λες και δεν ξερουν.
Κοντοσταθηκε με κοιταξε.
- Αστο. Τα εχουμε πει.
- Θα περιμενεις ακομα λοιπον.
Δεν ηταν ερωτηση. Ναι λοιπον θα περιμενω.
Βγηκα με γρηγορο βημα στην αμαξα. Ο Εγκορ, ο παλιος μου λοχιας απο το Βορρα ηταν οδηγος.
- Τι εγινε λοχια; Βαρεμαρες;
- Στραβοξυλο, ερχομαι να δω και να μου πεις γιατι δε θα σου αρεσει ΚΑΙ αυτη.
- Κι εσυ ανυπαντρος εισαι.
- ΧΗΡΟΣ. Εχει διαφορα!
- Ε παρτην εσυ!
- Τι να σου πω. Ζω χαρη στο πεισμα σου. Αλλα εσυ το εχεις παραχ..
- Ε! Παμε. Αλλιως αυτη τη φορα θα φυγει απο μονη της. 
    Δυνατα γελια, χρονια τωρα. Και μπροστα στα  Τειχη της Καταραμενης Πολιορκιας και αγκαλια με τους καρχαριες νυχτες κολυμπωντας στον Ινδικο μεχρι να μας μαζεψουν. Χαρακωναμε τα αυτια μας να πιουμε το αιμα ο ενας του αλλου να μη λιμοκτονησουμε και να μη ξεπαγιασουμε.
    Φασαρια στην αγορα αλλα με χαμογελο. 3 χρονια ειρηνης και τεμπελιας δινουν καιρο να σκεφτεις και κανενα ανεκδοτο να πεις εκτος απο μαυρες ιστοριες και ασχημα μαντατα.
    Η διμοιρια ηταν στημενη σαν αγαλματα. Εμαθαν πως με πειραζει να δειχνουν ρεμπελοι και ατημελητοι. Με γροθια αλλα εμαθαν. Μετα ηρθαν τα βλεμματα απο τις κυραδες και μου ειπαν και ευχαριστω.
- Ρεμαλια, μεχρι να σκολασει το γλεντι αποψε οποιος κανει στραβη θα εχουμε πειθαρχεια μαχης.
Τεντωθηκαν. Καταλαβαν.
- Μετα καντε οτι θελετε αρκει να μην σας ψαχνουμε αναμεσα στις κοτες το πρωι. Η μαλλον οχι οτι θελετε. Σας παντρευω με τις γκαστρωμενες και ψαχνουμε να βρουμε σπιτια να σας χωσουμε μετα. ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΜΠΑΜΠΟΥΪΝΟΙ;
- ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΥΡΙΕ! Ετσι.. Με εξαψη. Με θυμο. Να θιγονται.
- Διπλο τετραγωνο και διαταξη ενεδρας μπροστα.
    Κατεβαινοντας γιναμε θεαμα. Γυαλιστερες πανοπλιες, δορατα με φουντα και μανδυες ως το κοτσι συν το αφεντικο στην αμαξα των Γιορτων. Μπα.. χαμογελαω.. τι επαθα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου