Δεν υπαρχει εξηγηση και γιατι οταν χανεις καποιον ανθρωπο σου. Ολες οι θρησκειες εκει πονταρουν και ξεζουμιζουν τον κοσμακη. Οτι δηθεν ξερουν. Τιποτα δεν ξερουν. Αν ηξεραν, ολοι αυτοι οι απατεωνες δε θα πληρωνανε τα μαλλιοκεφαλα τους σε γιατρους ακομα και οταν ειναι πλεον βεβαιο οτι θα πεθανουν. 

    Κανεις δε θελει να πεθανει και κανεις δεν πιστευει οτι κατι αλλο σε περιμενει απο κει μερια. Σου πουλανε το παραμυθι για τη μεταθανατια ζωη για να σου τα φανε και την ιδια στιγμη τους βλεπεις να κλαινε σαν κοριτσακια οτααν ειναι να πεθανουνε οι ιδιοι. Κλαινε και οδυρονται μολις χασουν δικο τους ανθρωπο με τον ιδιο τροπο απο την καλυβα ως το Αυτοκρατορικο παλατι.

    Την ιδια στιγμη οι λιγοι, οι απλοι και ανεπιτηδευτοι κοιταν το τελος της ζωης μεσα στα ματια. Χωρις αγωνια. Χωρις φοβο. Ισως με μια θλιψη για αυτους που δεν αγαπησαν αρκετα...

Οχι τωρα επικηδειοι.

Εκανα νοημα και ηρθαν τρεχοντας. 

- Ελεγχος περιμετρου. Συμμαζευτειτε.

Σφιχτηκαν.

    Ηδη ξημερωνε οταν τελειωσαμε την γυρα μας. Εστειλα τους δεκανεις να οργανωσουνε και να επαναφερουνε τα αμυντικα συστηματα του καστρου. Σιωπηλα. Οχι εμφανη μετρα. Να λαδωθουνε οι παγιδες. Να καθαριστουνε οι αμυντικες στοες και ολα τα κολπα.

    Ενας τελευταιος ελεγχος στις περιπολους και ξεκουραση. Αυριο ισως ειναι η τελευταια ηρεμη μερα πριν την καταιγιδια. Πιστευω πως οτι εγινε αποψε ηταν εξετασεις ετοιμοτητας και το εναυσμα για πολλες προσχεδιασμενες κινησεις. Πρεπει να ειμαι ετοιμος και ξεκουραστος.

    Αφησα τις τελευταιες οδηγιες να με ξυπνησουν οταν επιστρεψει ο σωματοφυλακας απο την καταδρομικη στο πισω μερος του νησιου και ανεβηκα στο καστρο.

    Η μικρη μου ειχε ετοιμασει το δωματιο και ενα καλο ελαφρυ γευμα με τσαι απο τον τοπο της. Τους εζησα. Υπερανθρωπες αντοχες, εξοντωτικη ευθυτητα στην συμπεριφορα, αμειλικτοι πολεμιστες. Βαθιες ριζες στην δυναμη της Φυσης. Οι Σαμανοι τους γιατρευουν τα παντα. Δεν ειναι να απορεις που θα καβαλησουν ολον τον κοσμο μια μερα.

    Εμεινα καθιστος στο κρεββατι για λιγο. Εκλεισα τα ματια. Βολευτηκα. Προσπαθησα να ξανακουσω οτι εγινε σημερα. Τι μου ξεφυγε; Γιατι ολη μερα κυνηγαω λαθος πραγματα; Επεσα σε παγιδες που επρεπε να υποψιαστω. Χαλαρωνω. Ηθελα να χαλαρωσω αυτα τα χρονια. Να συνελθω.     Να πολεμησω το τερας. Αλλα μαλλον η μεγαλη αληθεια για τους δρακους μεσα μας ειναι οτι δε θα νικησουμε ποτε. Απλως κοιταμε να μη χασουμε και να μαθουμε να συμβιωνουμε μαζι τους.

Ο δρακος ειναι ενεργεια.

Ο δρακος μεσα σου ειναι ενα εργαλειο.

Οπως η Φωτια καιει και ζεσταινει.

Οπως το Μεταλλο σκοτωνει και οργωνει.

Οπως το Ξυλο γινεται οπλο αλλα και καλλιτεχνημα.

Οπως η Γη σε θαβει η σε ταιζει και σου δινει ζωη.

Οπως το Νερο σε πνιγει η σε σωζει και δεν μπορεις να ζησεις ουτε 4 μερες χωρις αυτο.

Οπως ο Αερας γινεται καταστροφη η τραγουδι.

    Οπως η Αγαπη. Σε σκλαβωνει, σε εξευτελιζει, σε ταπεινωνει η σε ενωνει με αυτο το οποιο ειναι πανω απο το Εγω, Εσυ. Γινεσαι το Εμεις και βλεπεις τον μεγαλυτερο σκοπο στον κοσμο γυρω σου.