Μαζευτηκε. Εφερε αδιαορατα σχεδον τα χερια της να κρυψει ενα μερος απο το στηθος της (κριμα ειναι και ωραιο) και ξεκινησε να φυγει για το δωματιο. Μετρησα ως το δεκα περιμενοντας την απαντησουλα.

...6...7...

- Μολις αποφασισεις οτι ισως και να ηθελες να με ακουσεις θα ειμαι στο δωματιο μου. Μπορεις να μπεις ελευθερα. Αν και ξερω οτι δε θα ρωτησεις.

- Το βλεπω οτι θελεις να ...μπω ελευθερα. Οπως επισης και οτι δε θελεις να ρωτησω. Το εχω ξαναδει το εργο.

    Ορμηξε να με χτυπησει με ολο το βαρος του σωματος της. Αληθεια την εκνευρισα. Την επιασα απο τα χερια (απαλα αλλα δυνατα - αθλειται αρκετα) και την αφησα να κολλησει επανω μου για να δω τις τελευταιες λεπτομερειες απο το σωμα της και το παιχνιδι που παιζει. Αλλα δε θα της κανω τη χαρη. 

- Δε τα πας καλα με το εμπορευμα σου Ξενια. Ανεβα στο δωματιο και θα συζητησουμε αυριο. Αποψε εχω σοβαρες δουλειες και καθολου χρονο να ασχοληθω με ολα οσα σου φυτεψανε στο κεφαλι.

Την αφησα. Δε συνεχισε την επιθεση αλλα ουτε και εφευγε απο κοντα μου. Γυρισα και περπατησα προς τα σκαλια.

- Χρειαζεσαι συνοδεια ως το δωματιο;

- Δεν χρειαζομαι τιποτα απο σενα! Εισαι ξεροκεφαλος και δεν καταλαβαινεις ποσο σημαντικα ειναι αυτα που εχω να σου πω.

- ΙΣΩΣ ΑΝ ΜΙΛΑΓΕΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΡΑΔΑΙΝΕΙΣ ΤΑ ΒΥΖΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΤΑΝΑΜΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

    Απιστευτο. Με εκανε να θυμωσω. Κατεβαζω την ενταση και την πλησιαζω κοιτωντας μεσα στα ματια ψαχνοντας το παραμικρο στοιχειο συμπεριφορας.

- Θα ψαξουν τροπο να σε κανουν να εχεις κατι να χασεις αν καταρρευσει το Βορειο συνορο. Και "αυτοι" που ενδιαφερονται ειναι τουλαχιστον 3 αντιπαλες παραταξεις. Σε φοβουνται αλλα αναγνωριζουν την ικανοτητα σου να διορθωνεις και να επιβιωνεις.

- Και θελεις να μου πεις οτι ολα αυτα τα τεραστια και καταχθονια σχεδια τα ξερει ενα παιδακι σαν εσενα επειδη σε εμπιστευτηκαν και σου τα ειπαν; η με καποιο μαγικο τροπο τα ακουσες και ηταν τοσο απροσεκτοι ωστε να σε αφησουν να ζησεις; ΜΑ ΜΕ ΘΕΩΡΕΙΣ ΗΛΙΘΙΟ;  Επιπλεον αν αυτα μονο ξερεις ειναι τοσο αοριστα που δε μπορω να αντιδρασω. Μου ειναι αχρηστη η πληροφορια σου.

- Το νησι σου ειναι πανω στο δρομο για την Ανατολη ενω κατεβαινεις με πλοιο απο τη Μαυρη θαλασσα. Εισαι στο δρομο ολων. Για να σε παρακαμψουν πρεπει να γινει η Εγνατια οτι ηταν η να αποφασισουν ξαφνικα οι πειρατες της Ροδου να γινουν μαναβηδες. Αν δε φυγεις η αν δε κλεισεις συμφωνιες θα εισαι πλεον επισημα εμποδιο.

- Αμα ειμαι τοσο σοβαρο προβλημα γιατι ξυπνησα σημερα το πρωι; Ενα μαχαιρι ειναι αρκετο.

- Εισαι αρκετα ικανος και γνωστος για να σε διαγραψουν απλως. Που θα βρουν αλλον; Και να ειναι και σιγουροι πως αυτος που θα βρουν θα τιμαει τις συμφωνιες του.

- Μισο λεπτο. Ακουω παλι παραμυθια. ΠΟΙΟΙ ειναι αυτοι; Και  πως τα ξερεις εσυ αυτα;

- Ενα μεγαλο μερος της Συγκλητου με προσελαβε να σε πεισω να μεινεις με το μερος τους. Και το προηγουμενο βραδυ απο αυτους οι Δολοφονοι του Καϊρου ζητησαν απο την Κυρα μου προσβαση σε σενα.

- Αντιλαμβανεσαι οτι και μονο που παιζεις το φιλο στη Γαληνη πρεπει να σε ξεκοιλιασω εδω που στεκεσαι.

- Εξαρχε. Δε με γνωρισες λοιπον. Καλα ειπε η κυρα-Γαληνη.

Τι λεει; Ωχ.. Εχει γουστο..

- Ελενη; η Ελενη απο την Κορινθο;

- Ωρωπο. Χαμογελασε.

- Εσυ δε εισαι 12 χρονων...

- Ναι ημουν και δωδεκα. Την τελευταια φορα που ηρθες να δεις το Βικτωρα και τη Γαληνη. 

    Σειρα μου να παγωσω λιγο. Δεκαπεντε χρονια ειχα να παω εκει. Ε ναι. Η εκστρατεια στο Βορρα τελειωσε στα 25 μου.

- Πως μπλεχτηκες ετσι; Γιατι αλλαξες ονομα;

- Σπουδασα στην Ακαδημια της Αθηνας. Τα πηγα καλα αλλα μετα κλεισανε οι μεγαλες πορτες. Ειμαι γυναικα και εκει τελειωνουν ολα. Αποφασισα να βρω αλλους δρομους. Και παραθυρα. Η Κυρα μου με σπουδαζει αλλα εχει και απαιτησεις. Αυτο κανω τωρα και αναγκαστικα αλλαξα και την ταυτοτητα μου. Παντως μπορεις να εισαι σιγουρος πως πρωτα θα πεθανω και μετα θα αφησω να παθει κακο η Γαληνη.

- Θα προτιμουσα να μη κουβαλαει προβληματα διπλα της. Οχι προβληματα σαν εσενα.

Κατσουφιασε.

- Ηταν μια ευκαιρια να ερθει να σε δει. Δεκαπεντε χρονια λειπεις. Περναγα απο τα μερη τους και διανυκτερευσα εκει.

- Τι σχεση λοιπον εχουμε με τους αρουραιους του νησιου μου;

- Θελουν μεριδιο. Τι αλλο. Και τα μεγαλα ποντικια προτιμουν τους ντοπιους για δουλειες ελεγχου.

- Μαλιστα. Αρα αποψε θα εχω πανηγυρια.

- Μην αλλαξεις τις ισορροπιες. Εχουν γινει ηδη συμφωνιες. Και νομιζω πως δε χρειαζεται να σου τονισω πως καλυτερα να μην σου στειλουν δικους τους εδω. Οχι ντοπιους. Ανθρωπους που δεν σε ξερουν. Εκεινοι δε θα διστασουν να κανουν οτι εχουν κανει και αλλου και μεχρι να καθουν ποιος εισαι θα χυθει πολυ αιμα. Γι'αυτο θα επιμεινω. Μην αλλαξεις ισορροπιες και αφεντικα. Τριξε οσα δοντια θελεις αλλα αν ανακατεψεις το τσουβαλι τωρα δε ξερεις ποια γατα θα πεταχτει εξω να σε γρατζουνισει.

- Ξερω απο γατες και απο ποντικια. Καταλαβαινω τι λες αλλα δεν εχω περιθωρια να μπλοφαρω. Αν μυριστουν οτι δε θελω ξενα χερια στο νησι μου θα τους φερουν οι ιδιοι γιατι θα πιστεψουν οτι τους φοβαμαι. Πολλες κουβεντες. Ανεβα να δεις την κυρα-Γαληνη και να ειστε ετοιμες να φυγετε αμεσως απο το νησι. Οποιοσδηποτε νιωθει πως μπορει να αναστατωνει το καστρο μου πρεπει να ειναι ηλιθιος η να εχει πολυ καλο σχεδιο. Και στις δυο περιπτωσεις ειστε στοχος.