Οτι και να διαβασεις ή να σου πουνε για την στιγμη της μαχης δεν θα ειναι ποτε ουτε καν κοντα στο αληθινο. Ισως μετα απο χρονια να το βλεπεις πιο απλα. Ισως οι μηχανικες κινησεις ειναι πιο πολλες και ετσι σβυνεται απο το νου σου η αναγκη να αντιδρασεις, να φωναξεις, να βρισεις... Πλατη σε τοιχο. Μακρια απο παραθυρα. Μην πεταγεσαι χωρις λογο στον κενο χωρο. Και αλλα πολλα μικρα πραγματα που σε κρατανε ζωντανο. Παντα θα προσπαθεις να θυμηθεις ποιος σου τα εμαθε. Απλα εχεις ξεχασει οτι καποτε ησουν ποντικι που προσπαθουσε να επιβιωσει και ευτυχως που το μικρο σου μεγεθος σε εσωνε.

    Δεν δωσαμε καποιο συνθημα. Δεν συνεννοηθηκαμε. Απλως ειδα το βλεμμα του. Και αφου τραβηξαμε τα οπλα μας μετα πλεον ηταν μια ρουτινα. Χτυπα και μην πεθανεις. Τοσο απλο. Ειχα μαζι μου πολλους με τους οποιους καποτε κυλιστηκαμε σε βουρκους αιμα και λασπη. Εχουν μεινει πολλα δαχτυλα , κρεας και λιτρα αιμα σε εκεινα τα χαντακια φτιαγμενα απο κορμια και ρογχους.

    Ισως το αποψινο δε θα περναγε για τιποτα παραπανω απο εναν καυγα λιγο τραβηγμενο σε μια ταβερνα. Τα τσιρακια ομως του Αρχιποντικα ηταν πολυ εξαγριωμενα. Το εβλεπα οτι δεν ειχαν κατι να χασουν στις κινησεις τους. Μερικοι μαλιστα εχαναν χερια, ποδια, ματια και δεν εβγαζαν κουβεντα. Δεν ουρλιαζαν. Νομισα πως ηταν ποτισμενοι ναρκωτικα. Δεν ηταν και πολυ φυσιολογικο. Ειχαν κατεβει απο τα μπαλκονια να πεθανουν. Δεν ειχε λογικη αυτο το μενος.

    Προχωροντας μεσα στο κτιριο και ενω καμια εικοσαρια μπραβοι ειχαν ηδη φυγει απο το μετρημα οι αποριες αυξανοντουσαν. Δεν ειχε εσωτερικη γραμμη αμυνας. Ουτε παραξενες πορτες. Ουτε παγιδες στο πατωμα. Βαλαμε μπροστα μας αψυχα κορμια να αποφυγουμε βελη και φυσοκαλαμα αλλα τελικα δεν ειχαν ουτε απο αυτα. Σαν να μην υπηρχε καμια προθεση να δημιουργηθει επεισοδιο. Να ειχα ενεργησει τοσο γρηγορα και δεν προλαβαν να οργανωθουν;

    Η μαχη φαινοταν να τελειωσε μπροστα στην αιθουσα υποδοχης των εμπορων. Μια φορα ειχα μπει εδω οταν πρωτοηρθα στο νησι και ειχαμε την γνωριμια μας με το αφεντικο των λαθρεμπορων και ολων των συναφων επαγγελματων στο νησι.

    Ακομα και μετα απο τοσα χρονια και αιμα το τελος δεν ειναι ενα καμπανακι που χτυπαει. Το χερι δεν αφηνει τη λεπιδα. Κανενας δεν πλησιαζει κανενα για να μην ερθει κανενα αντανακλαστικο να σου θυμισει οτι το κρεας ειναι πιο μαλακο απο το ατσαλι. Στεκομασταν και μετριομασταν. Ο σφυγμος στους κροταφους ειναι η μονη επιβεβαιωση. Ειμαι ζωντανος. Δεν λειπει κατι. Εχω δυο καλες χαρακιες στο ποδι αριστερα. Μηχανικα ακουμπαω το κοκκαλο που κρεμεται στον καρπο μου πανω στην πληγη. Δεν εχει δηλητηριο. Θα κλεισει. Αλλες πληγες δεν κλεινουν ποτε.

    Ολοι εδω. Ενας πιτσιρικας κοιταει το κενο απο τα δυο δαχτυλα που λειπουν. Ειναι σιγουρος οτι ειναι εκει ακομα. Θα του περασει. Ειμαστε ενταξει.

    Κανω νοημα και πετανε 3 πτωματα πανω στην πορτα. Σωστο. Καμια δεκαρια βελη και μια λαιμητομος πεφτουν πανω τους και μας ανοιγουν την εισοδο.

- Μηπως σας πεισαμε οτι μπορουμε και θα σας στειλουμε ολους στον Αλλο Κοσμο ως εδω;

Δεν μου απανταει κανεις.

- Ηρθαμε για μια αναμενομενα εντονη συζητηση. Αλλα μαλλον μας παρεξηγησατε... Θα ερθετε εξω η θα μπουμε και θα πατε εσεις στον Εξαποδω;

- Εξαρχε, δεν σε ειχα για μαχαιροβγαλτη. Κοιτα γυρω σου ποσους αθωους εσφαξες.

Τι λες.. Ο αφεντικος μιλησε. Τι εγινε... Αληθεια του σφαξαμε ολο το νοικοκυριο;

- Μακαρι να υπηρχε χωρος να γελασουμε ετσι οπως εγινε η βραδυα. Μπορουσες απλως να βγεις κατω να μιλησουμε. Ακομα και με την ατσουμπαλια που εκανες να μου στειλεις εκεινο τον δολοφονο το μεσημερι... Δεν υπηρχε τροπος να μην συνεννοηθουμε.

- Ποιον δολοφονο;

- Θα βγεις η να μπω;

Και μονο οτι το συζητουσαμε σημαινε οτι ηταν τρελλα απελπισμενος.

- Περιμενω λιγο ακομα. Αλλα πες μου: τι ναρκωτικο σας ποτισανε; Εχω να δω τετοια τυφλη βια απο κατι μεθυσμενες εφοδους στα κρυα του Βορρα χρονια τωρα.

- Με κοροιδευεις μαμοθρεφτο; Ηξερα οτι ερχεσαι να με σφαξεις.

- Δε μου τα λες καλα.

- Φονια. Και τοσα χρονια ελεγες εμενα αντεροβγαλτη.

- Ηρθα να ζητησω εξηγησεις. Δεν τραβηξα εγω οπλο. Αν σε ενδιαφερει βεβαια πλεον. Ο πρων υπασπιστης σου αρχισε την ιστορια.

Παυση.

- Ριχνω πιατο με την επιστολη που ελαβα.

- Ναι και θα κατσω να κοιταξω αν ειναι αυθεντικη.. Μαμοθρεφτος δε ξερω, αλλα ηλιθιος δεν ειμαι.

- Με νοιαζει λες τι πιστευεις; Σε λιγα λεπτα θα με αποτελειωσεις και θα παρεις ολη την πιτα.

Τι λεει..

- Τι λες; Ποια πιτα. Χαζεψατε απο το οπιο;

    Μεταλλικο συρσιμο στο πατωμα. Πιατο κ ρολο παπυρου. Το σηκωσε με το σπαθι ο Μαριος. Βαζω δερματινα γαντια ( να παρει ο διαολος τους δηλητηριαστες και τα κολπα τους ) και το ανοιγω. Λιγες λεξεις. Προφανες νοημα. Ο Εξαρχος του νησιου δεν θελει συνεταιρους και θα τους καθαρισει ολους για να εχει τον αποκλειστικο ελεγχο και διαχειριση καθε ενέργειας στο νησι. Ερχονται μεγαλα φορτια στο νησι; Τι φορτια;

- Απο ποιον ειναι;

Σιωπη.

- Ποτε το πηρες;

- Σημερα. Το μεσημερι. Η φανφαρα σου ειχε φυγει απο το λιμανι.

    Την ιδια ωρα που εγινε η επιθεση μαλλον.. Αρα ισως καποιος απο το καραβι της Ελενης-Ξενιας.. Η μηπως η αφιξη της λειτουργησε σαν εναυσμα σε μια σειρα προγραμματισμενων ενεργειων...

- Σε λιγο θα μπουμε μεσα και δε θα δειτε το πρωι. Αν δεν παραδοθειτε δε θα βγαλουμε ακρη για αυτο το γραμμα.

- Τι ακρη να βγαλουμε; Μεχρι εδω ολα δεν εγιναν μηπως οπως τα λεει;

- Με ειδες να κανω λαθρεμποριο;

- Αν σε ειχα δει θα ησουν πολυ αποτυχημενος δε νομιζεις;

- Ασε τα αστεια ποντικι. Ελατε εξω οσο ανασαινετε. Αν δεν μιλησεις δε θα βγαλουμε ακρη.

Παυση με μεταλλικη υποκρουση.

    Ανοιξαμε να εχουμε αποσταση. Μια μικρη τρυπα απο στιλετο εχει το ιδιο αποτελεσμα με ενα ακοντιο ή ενα βελος αλλα απαξ και την αποκτησεις δε σε νοιαζει πλεον απο τι ηταν.

Βγηκαν τεσσερα τσιρακια και τους ριξαμε κατω με τα μουτρα και ενα σωρο σπαθια στους σβερκους.

-ΕΡΧΕΣΑΙ;

- Βγαινω. Δεν εχω επιλογη.

- Ειχες. Μην κανεις τιποτα αλλο πιο χαζο απο οσα εκαναν οι ανικανοι σου. Δεν ηρθα να σκοτωσω. Ουτε καν να βριστω.

Τον ακουσα να ερχεται και δυο οπλα να πεφτουν στο πατωμα. Δεν φοραει καν καποιο προστατευτικο ρουχισμο. Τι γινεται; Στον υπνο τον πιασαμε;

- Μαριε θελω τωρα αναφορα απο το καστρο. Κατι δεν παει καλα.

Ο Ποντικας με κοιταγε παραξενα.

- Θεατρο παιζεις μικρε; Προσπαθεις να παραστησεις οτι ολα αυτα εγινα τυχαια;

- Σου φανηκε να ασχολουμαι συχνα μαζι σου ωστε να παρω αποφαση να ερθω να πετσοκοψω την ηρεμια τριων χρονων; Δεν εισαι και πολυ διορατικος. ΛΕΓΕ ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ ΠΗΡΕΣ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ.

Κοιταχτηκαμε αρκετα για να καταλαβουμε οτι κατι δεν κολλαγε.

- Δεν θα μου πεις. Αλλα θα το σκεφτεσαι στο μπουντρουμι. Τουλαχιστον μεχρι να ερθουν να σε αποτελειωσουν αυτοι που σε κοροιδεψαν και πιστεψες πως εχεις την φυσκιη δυναμη να μου αντισταθεις μεσα στο ιδιο μου το νησι.

Ζαρωσε.

- Και αν νομιζεις πως μου εισαι πολυτιμος φυλακισμενος για να βαλω σε κινδυνο τα παιδια που θα σε φυλανε ... ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ. Ξεκινα να μιλας.

- Δεν ξερω καταραμενε. Δεν ξερω ποιος το εστειλε. Αλλα ο φακελος δεν ειναι απο το βρακι υπηρετριας βγαλμενος. Κερι Ινδιας και σφραγιδολιθος σαν το μεγαλο μου δαχτυλο σε παπυρο πιο ασπρο απο τον κολο μου. Δεν μπαινει σε κοπο καποιος φτηνιαρης να τα κανει αυτα.

- Μαζεψτε τον και με δυο διμοιριες στο πανω φυλακιο. Αδειαστε τα κελια διπλα του. Να ερθουν απο πανω ο 4ος Λοχος. Θελω απογραφη του χωρου. ΠΡΟΣΟΧΗ σε παγιδες.